De allereerste automatische polshorloges

Wat is een automatisch uurwerk?

Simpel gezegd: het is een uurwerk dat zichzelf opwindt door natuurlijke beweging, waardoor je horloge blijft lopen. Vroeger kon je een horloge alleen gebruiken als het was opgewonden, waarbij de kroon fungeerde als het mechanische opwindmechanisme.

Bron afbeelding: britishmuseum.org

Het eerste automatische uurwerk in een polshorloge werd geïntroduceerd in 1922, 200 jaar later dan het eerste 'geclaimde' automatische uurwerk in een zakhorloge. Léon Leroy legde in 1922 de basis voor dit automatische uurwerk, dat gebruik maakte van een zijwaarts gewicht dat het uurwerk opwindt. Amper een jaar later verwierf John Harwood een Brits patent, en in 1923 het Zwitserse patent, met behulp van een roterend gewicht dat heen en weer zwaaide bij beweging van de drager.

Dit uurwerk zorgde ervoor dat de veer volledig werd opgewonden, waardoor het horloge perfect bleef lopen. Het gewicht kon slechts ongeveer 180 graden draaien, in plaats van een volledige 360 graden. John Harwood was de eerste die een uurwerk in een polshorloge produceerde dat tot 12 uur kon lopen wanneer het volledig was opgewonden, wat destijds ongekend was. De Zwitserse fabrikant Fortis hielp Harwood met de productie van meer dan 30.000 automatische uurwerken, in 1928. Dat is werkelijk de basis van het eerste automatische uurwerk in een polshorloge.

En toen was er... Rolex

Ja, we schrijven wéér een artikel waarin Rolex wordt genoemd. We kunnen er niets aan doen, aangezien Rolex in 1930 het ontwerp van het automatische uurwerk van Harwood verbeterde en het gebruikte als basis voor de bekende Rolex Oyster Perpetual. Rolex veranderde het uurwerk zodanig dat het gewicht 360 graden kon draaien in plaats van slechts 180 graden. Leuk weetje: in 1956 bood Rolex zijn excuses aan, omdat het met alle eer voor het automatische uurwerk was gaan lopen. Terwijl John Harwood toch echt de grondlegger van het automatische uurwerk was.

Bron afbeelding: rolex.com

Nadat het patent van Harwood in 1930 afliep, begon Glycine hun eigen zelfopwindende mechanisme te ontwikkelen, wat opmerkelijk was. Het beschikt over een aparte module die in vrijwel elk horloge kon worden gebruikt (8,75 ligne). Glycine introduceerde hun eerste automatische module, waardoor massaproductie van horloges mogelijk werd, wat hun redding betekende: ze overleefden de wereldwijde depressie en produceren nog steeds horloges.